വിസിറ്റിംഗ്‌ കാര്‍ഡ്‌...

സുകുവിന്റെ വിസിറ്റിംഗ്‌ കാര്‍ഡിനെ പറ്റിയാണെങ്കില്‍ ...

"പൊതിക്കാത്ത തേങ്ങ കിട്ടിയ നായയുടെ അവസ്ത"യായി സുകുവിന്‌. കിട്ടിയ കാര്‍ഡുകള്‍ എന്ത്‌ എങ്ങനെ ചിലവാക്കണമെന്നറിയാതിരുന്ന സുകുവിന്റെ തലക്ക്‌ മുകളില്‍ 100 വാട്ടിന്റെ ബള്‍ബ്‌ കത്തി.

കൂട്ടുകരെയും പരിചയാക്കരെയും വിളിച്ച്‌ ഒന്ന്‌ ചിലവ്‌ ചെയ്യാം. ആരെങ്കിലും ചോദിച്ചാല്‍ ജോലികിട്ടിയതിന്റെ വകയാണെന്ന്‌ പറയുകയും ചെയ്യാം. സദുദ്ധേശത്തോടുകൂടി യുദ്ധകാലാടിസ്ഥാനത്തിലെടുത്ത ഈ തീരുമാനം എല്ലപേരെയും അറിയിക്കുകയും ചെയ്തു.

വന്നവര്‍ക്കൊക്കെ നാരങ്ങാവെള്ളവും പഴവും കൊടുത്തു. പോകാനിറങ്ങിയവര്‍ക്കൊക്കെ കയ്യില്‍ ചെറിയ ഒരു പൊതിയും കൊടുത്തു. പൊതി കിട്ടിയവര്‍ പലതും പറഞ്ഞു. അവന്റെ കമ്പനിയുടെ സാമ്പിളുകളായിരുക്കും എന്നു ചിലര്‍, മുട്ടായിയായിരിക്കും എന്നു ചിലര്‍, പൊതിയുടെ ഇരിപ്പുവശവും കിടപ്പുവശവും കണ്ട ചിലര്‍ പൈസയായിരിക്കും എന്നു പറഞ്ഞു. (മനുഷ്യന്റെ ഓരോ കാഴ്ചപ്പാടും ആഗ്രഹങ്ങളുമേ...)

എന്തായാലും ക്ഷമയില്ലാതെ ആളില്ലാത്ത സ്തലത്ത്‌ വച്ച്‌ തുറന്നു നോക്കിയവരും വീട്ടില്‍ ചെന്ന്‌ നോക്കിയവരും ഞെട്ടി. സെയില്‍സ്‌ റെപ്പായ സുകുവിന്റെ പത്ത്‌ പതിനഞ്ച്‌ വിസിറ്റിംഗ്‌ കാര്‍ഡ്‌. ഇതുവച്ചെന്ത്‌ ചെയ്യാന്‍, നാക്ക്‌ വടിക്കുകയെന്ന ശിലമില്ലാത്ത തന്നോട്‌ "നാക്ക്‌ വടിക്കൂ" എന്ന്‌ സിമ്പോളിക്കായിട്ട്‌ പറഞ്ഞതാണോ.

പിന്നീട്‌ സുകുവിനെ കണ്ടവര്‍ ചോദിച്ചു, "ഇതെന്തിനാടാ ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ നിന്റെ വിസിറ്റിംഗ്‌ കാര്‍ഡ്‌?"
"24*7 എന്ന കണക്കില്‍ കാണുന്ന നമ്മള്‍ തമ്മിലിതിന്റെ വല്ല കാര്യവുമുണ്ടോ?"
"നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ പരിചയമുള്ളവര്‍ക്ക്‌ കൊടുക്ക്‌. ഇതുവച്ച്‌ പിന്നെ ഞാന്‍ എന്തു ചെയ്യാന്‍."
"ഇനിയും വേണമെങ്കില്‍ ചോദിക്കാന്‍ മടിക്കരുത്‌"

അതുമാത്രമല്ല, കാണുന്നവരോടൊക്കെ കുശലാന്വേഷണം നടത്തുക എന്ന പുതിയ ശീലവും സുകു പ്രാബല്യത്തില്‍ വരുത്തി. "ബൈ" പറഞ്ഞു പിരിയുന്നവര്‍ക്ക്‌ ഷേക്‌ഹാന്‍ഡിന്റെ കൂടെ ഒരു വിസിറ്റിംഗ്‌ കാര്‍ഡും കൊടുത്തു. "എന്റെ മൊബൈല്‍ നമ്പര്‍ അതിലുണ്ട്‌. വല്ലപ്പോഴും വിളിക്കണം" എന്നൊരു റിമൈന്‍ഡര്‍ സഹിതം. ഇതേ ആള്‍ക്കാരെ അടുത്ത ദിവസം കണ്ടാലും അന്നു തന്നെ മറ്റെവിടെയെങ്കിലും വച്ച്‌ കണ്ടാലും, ഒരു ദിവസം തന്നെ പല പ്രാവശ്യം കണ്ടാലും സുകു ഇതുതന്നെ ചെയ്യും. ദിനപ്പത്രം കിട്ടുന്നോ ഇല്ലയോ, സുകുവിന്റെ കാര്‍ഡ്‌ എല്ലാ ദിവസവും എല്ലാപേര്‍ക്കും കിട്ടിയിരുന്നു. സുകുവിന്റെ പത്ത്‌ കാര്‍ഡില്ലാത്ത ഒരു പോക്കറ്റോ ഒരു വീടോ അവിടെയില്ലെന്നായി. സുകുവിനെ കാണാതിരിക്കാനും ഷേക്‌ഹാന്‍ഡ്‌ കൊടുക്കാതിരിക്കാനും നാട്ടുകാര്‍ കിണഞ്ഞ്‌ മല്‍സരിച്ചിരുന്നു. സുകു നേരെ തിരിച്ചും.

കൊടുത്ത കമ്പനിക്ക്‌ അതുകൊണ്ട്‌ അഞ്ചുപൈസയുടെ പ്രയോജനമോ വരുമാനമോ ഉണ്ടയിട്ടില്ല എന്നുള്ളത്‌ സത്യം തന്നെ, എന്നാലും ആര്‍ക്കും പ്രയോജനമില്ലാത്ത ഒരു സാധനമെന്ന്‌ പറഞ്ഞ്‌ തള്ളിക്കളയാന്‍ വരട്ടെ...

സുകുവിന്റമ്മക്കും പെട്ടിക്കട നടത്തുന്ന അമ്മാവനുമാണ്‌ അതുകൊണ്ട്‌ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ പ്രയോജനം ഉണ്ടായത്‌.

ഷാപ്പീന്നിറങ്ങി വരുന്ന "പക്കി"യെപ്പോലെ, തറയില്‍ ഉറക്കാത്ത പാദങ്ങളുമായി ആടിയാടി നിന്നിരുന്ന മേശക്കും മേശമുകളില്‍ ഇരിപ്പുറക്കാതിരുന്ന ടേബിള്‍ഫാനിനും ആട്ടം നിര്‍ത്തി സ്റ്റെഡിയാക്കാന്‍ സുകുവിന്റമ്മക്ക്‌ സഹായഹസ്തം നീട്ടിയത്‌ ഈ വിസിറ്റിംഗ്‌ കാര്‍ഡുകളാണ്‌. ഈ ടെക്‌നിക്കല്‍ സപ്പോട്ട്‌ സുകുവിന്റമ്മ പല അയല്‍വക്കങ്ങളില്‍ വിജയകരമായി ലഭ്യമാക്കിയിട്ടുമുണ്ട്‌ പില്‍ക്കാലത്ത്‌.

അമ്മാവന്‍ അതിനൊന്നും മിനക്കെട്ടില്ല. കക്ഷി ഈ സാധനം തന്റെ ബിസിനസ്സില്‍ നിക്ഷേപിച്ചു. കുറേ കാര്‍ഡുകളെടുത്ത്‌ ചെറിയ നാരുകല്‍ പോലെ കീറി ബീഡി കത്തിക്കാനുള്ള തകരപ്പാട്ടയില്‍ നിക്ഷേപിച്ചു.

(പെട്ടിക്കടയില്‍ നിന്ന്‌ ബീഡിയോ സിഗരറ്റോ വാങ്ങുന്നവര്‍ക്ക്‌ കത്തിക്കാന്‍ ഒരു കയറിന്റെ അറ്റത്ത്‌ തീ കത്തിച്ചു വയ്ക്കുന്ന പതിവുണ്ട്‌. ചിലര്‍ കുറച്ചുകൂടെ പരിഷ്കരിച്ച്‌ ഒരു ചെറിയ മണ്ണെണ്ണ വിളക്കും, അതില്‍ നിന്ന്‌ കത്തിക്കാന്‍ സിഗരറ്റിന്റെ കവര്‍ ചെറിയ നാരുകള്‍ പൊലെ കീറി അരുകിലുള്ള തകരപ്പാട്ടയില്‍ വച്ചിരുന്നു.)

വാല്‍ : ഇന്നുംകാണാം സുകുവിന്റെ വീട്ടിലെ മേശക്കാലിനടിയില്‍ അന്ത്യവിശ്രമം കൊള്ളുന്ന കുറേ വിസിറ്റിംഗ്‌ കാര്‍ഡ്‌. ഒരു പക്ഷേ അയല്‍വക്കത്തും...